Συναισθηματικοί εθισμοί

Εθισμός στη σχέση είναι εκείνη η μεγάλη ανάγκη για συντροφικότητα που μας σπρώχνει να συμβιβαζόμαστε με καταστάσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα ανεχόμασταν. Για παράδειγμα, αν ο σύντροφος μας μας απατά, ασκεί βία επάνω μας, λέει επανειλημμένα ψέματα για να κάνει το δικό του χωρίς να έχει επιπτώσεις και εμείς τον δικαιολογούμε ή τον συγχωρούμε ενώ παράλληλα πληγωνόμαστε βαθιά από αυτές του τις πράξεις. Αν το ότι καταλήγουμε να ξεχνάμε τα άσχημα οφείλεται στην ανάγκη μας να είμαστε με κάποιον τότε μιλάμε για εθισμό. Συνήθως αυτή την υποχωρητικότητα μας την συγκαλύπτουμε λανθασμένα κάτω από τη ταμπέλα «αγάπη».

Συχνά γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μας ταιριάζει, ακόμη και ότι είναι κακή επιρροή για την ψυχική μας ισορροπία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μας απομακρύνει από αυτόν. Ο εθισμός ξεκινάει από μια λανθασμένη εντύπωση ότι είτε δεν είμαστε αρκετά ικανοί να βρούμε κάτι καλύτερο, ή ότι δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο, ή ότι είμαστε υποχρεωμένοι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο να μείνουμε μαζί του. Συχνά ο εθισμός αυτός προέρχεται από παιδικές εμπειρίες, το τι βιώσαμε καθώς μεγαλώναμε στο πατρικό μας περιβάλλον.

Οι σχέσεις εθισμού χαρακτηρίζονται από έλλειψη επικοινωνίας ή ανειλικρίνεια, χειραγώγηση, έλλειψη εμπιστοσύνης ή υπερβολική/αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη, αποκλειστικότητα και εμμονή (βασιζόμαστε εξ'ολοκλήρου στον σύντροφο μας για να μας καλύψει όλες τις συναισθηματικές μας ανάγκες αποκλείοντας όλες τις άλλες σχέσεις/δραστηριότητες), ανασφάλεια ως προς τα αισθήματα του άλλου (ζητάμε συνεχή επιβεβαίωση), ζήλεια, κτητικότητα. Όλα αυτά ξεκινούν από ένα έντονο αίσθημα κενού, ανολοκλήρωσης και αβεβαιότητας κάθε φορά που μένουμε ή κινδυνεύουμε να μείνουμε μόνοι. Ακόμη και αν οι καβγάδες και οι διαφωνίες μας καταβάλουν συναισθηματικά και ενεργειακά σε καθημερινό επίπεδο, δεν μπορούμε να χωρίσουμε.

Υπάρχει επίσης: